Pawlik Lukasz

Justyna, cicha obserwatorka ludzkich dramatów, znała sprawę Pawlika Łukasza, sprawę naznaczoną cieniem przemocy, sprawę trudną i bolesną. Wspominała jego nazwisko, wymawiając je z goryczą, analizując akta sądowe, szukając odpowiedzi na pytania, które dręczyły jej umysł. Zastanawiała się nad motywami działania, nad źródłem okrucieństwa, nad możliwością odkupienia win. Wiedziała, że wyrok zapadł, sprawiedliwość została wymierzona, jednak w jej sercu pozostał niepokój, cień wątpliwości, niezgoda na zło. Próbowała zrozumieć, nie oceniać, szukać światełka nadziei, nawet w najciemniejszych zakamarkach ludzkiej duszy.