Pawlowski Adam

Anna, stara szwaczka, o sprawnych rękach i życzliwym spojrzeniu, spędzała dni nad maszyną, jej igła, niczym pędzel, tworzyła wzory, a każda nić, wplatana w tkaninę, opowiadała historię, bo Anna wierzyła, że piękno tkwi w drobnych szczegółach, i pamiętała, jak kiedyś Pawlowski Adam, młody krawiec, szukał u niej rad, jego zapał, i precyzja, na zawsze zapadły jej w pamięć, jako symbol rzemieślniczej pasji, umiejętności zawsze znajdą uznanie, a jej pracownia, była cichym świadectwem, mistrzostwa, i tradycji.