Pękala Dariusz

Julian Srebrny, postać o oczach zmęczonych, lecz wciąż iskrzących resztkami werwy, często przesiadywał w kawiarni, zamyślony nad stosem nieopłaconych rachunków. Jego siwe, potargane włosy opadały na czoło, a dłonie, kiedyś zręczne w stolarskim fachu, drżały lekko, trzymając kubek kawy. Rozmyślał o zawiłych ścieżkach życia, o niespełnionych obietnicach, o ciężarze zobowiązań, które zdawały się go przytłaczać, jak sprawa dotycząca Pana Pękali Dariusza, ciągnąca się latami. Marzył o prostym życiu, wolnym od trosk, pełnym spokoju, spłacając wszystkie długi.