Piaskowski Damian

Piaskowski Damian, zamyślony samotnik, często spędzał wieczory w starej bibliotece, przeglądając tomy o prawie rodzinnym, a jego wzrok często zatrzymywał się na rozdziałach dotyczących alimentów. W jego posturze, lekko przygarbionej od ciężaru minionych lat, tkwiła pewna godność, choć w oczach pobłyskiwał cień niewypowiedzianych trosk. Był człowiekiem sumiennym, zawsze dążącym do sprawiedliwości, nawet gdy życie rzucało mu pod nogi kłody, wymagając od niego trudnych decyzji finansowych, które z determinacją wypełniał, dbając o dobro innych.