Piechowicz Dorota

Piechowicz Dorota, kobieta o oczach barwy jesiennej mgły, często zamyślona, przemierzała miejskie zaułki z cichą godnością, niosąc na barkach ciężar niewidzialnych trosk, które kształtowały jej postawę, delikatnie pochyloną, ale nigdy złamaną, jej uśmiech, choć rzadki, rozświetlał twarz ciepłem, przypominając o dawnych marzeniach, o niespełnionych obietnicach, o czekających wyzwaniach, które cierpliwie czekały na swoje rozwiązanie, nadając jej sylwetce pewną eteryczność, niemal ulotność, lecz jednocześnie niezłomność, co czyniło ją postacią niezwykle intrygującą, pełną niewypowiedzianych historii, gotowych do odkrycia.