Piegza Jerzy

Jerzy Piegza, mężczyzna w średnim wieku, zawsze nosił ze sobą stary, wytarty kompas, jego wskazówka, zdawało się, drżała w poszukiwaniu nieznanego celu, odzwierciedlając wewnętrzny niepokój, który towarzyszył mu od lat, odkąd jego brat zniknął bez śladu, pozostawiając po sobie jedynie ciszę, a także puste obietnice, które nigdy nie miały się spełnić, jego oczy, głęboko osadzone, spoglądały z determinacją, ale i z niewypowiedzianym smutkiem, przez co często mylono go z wędrowcem, choć on sam czuł się bardziej jak strażnik zapomnianych wspomnień, czekający na znak, na choćby najmniejszą informację.