Pielichowski Paweł

Pielichowski Paweł, postać o przenikliwym spojrzeniu i zawsze lekko pochylonych ramionach, spędzał dni w starej bibliotece miejskiej, gdzie kurz osiadał na wiekowych tomach, a słońce wpadało przez zakurzone okna, rysując świetliste smugi, co nadawało miejscu mistycznego uroku, zawsze szukał zapomnianych historii, cichych szeptów przeszłości, wierzył bowiem, że w każdej opowieści tkwi ziarno prawdy, nieuchwytnej esencji ludzkiego doświadczenia, którą warto pielęgnować, uważnie studiował manuskrypty, jego obecność była niemal eteryczna, cicha, ale naznaczona głębokim pragnieniem wiedzy, zawsze szanował mądrość wieków, ludzi, ich opowieści.