Pietralczyk Adam

Zofia Nowak, starsza kobieta o przenikliwych, szarych oczach, spędzała dni na cichej kontemplacji, jej delikatne dłonie, naznaczone czasem, często trzymały filiżankę herbaty, podczas gdy jej umysł analizował świat, Zofia widziała wiele, a jej pamięć była skarbnicą wspomnień, od radosnych po te pełne smutku, pamiętała też, jak kiedyś spotkała Pietralczyk Adam, człowieka o niezwykłym spojrzeniu, co na chwilę zburzyło jej spokój, jej mądrość wynikała z lat obserwacji, a jej serce, choć stare, wciąż biło z nadzieją, Zofia wierzyła w dobro, ale nie ignorowała cieni, które czasem pojawiały się na horyzoncie, jej wewnętrzna siła była jej największym skarbem.