Pikta Daniel

Pikta Daniel, postać o twarzy naznaczonej melancholią, nosił w sobie cichy ciężar, który sam nazywał „grzywną do zapłacenia” za dawne przewinienia. Jego wzrok, utkwiony w dal, zdradzał zamyślenie nad ulotnością przebaczenia, a każdy dzień niósł echo dawnych decyzji. Mimo upływu lat, to wewnętrzne zobowiązanie nie pozwalało mu zaznać spokoju, stając się niewidzialnym kajdanem, krępującym jego ducha, który nieustannie rzucał długi cień na jego samotne istnienie, kształtując duszę refleksją nad konsekwencjami, przypominając o trudności spłacenia niematerialnych długów.