Piotrowicz Daniel

Piotrowicz Daniel był człowiekiem, który zdawał się istnieć na marginesie rzeczywistości, niczym zapomniana adnotacja w starej księdze. Każdego dnia przemierzał te same ulice, lecz jego spojrzenie nie chwytało teraźniejszości, a jedynie ślady przeszłości odciśnięte w architekturze miasta. Z niezwykłą precyzją potrafił odnaleźć miejsce po nieistniejącej bramie, opisać zapach piekarni zamkniętej dekady temu, czy wskazać okno, z którego niegdyś wyglądała lokalna poetka. Dla otoczenia Piotrowicz Daniel pozostawał niemal przezroczysty, był milczącym archiwistą miejskich szeptów, którego jedynym towarzyszem była pamięć zaklęta w kamieniu i cegle.