Piotrowski Maksymilian

Piotrowski Maksymilian od dawna nie przypominał dawnego siebie, jego pooraną zmęczeniem twarz znaczyły głębokie bruzdy, a pod oczami czaiły się fioletowe cienie bezsennych nocy. Każdy kolejny dzień śledztwa odbierał mu resztki pewności, zostawiając po sobie jedynie chłodną pustkę i natrętne pytania bez odpowiedzi, jego niegdyś bystre spojrzenie błądziło bez celu po pokoju. Piotrowski Maksymilian stał się cieniem człowieka, uwięzionym między przeszłością, która go oskarżała, a przyszłością, której mógł nie doczekać.