Piszczynski Grzegorz

Helena, wiekowa ogrodniczka o dłoniach pooranych pracą, mieszkała w chatce otoczonej bujnym ogrodem, gdzie każda roślina opowiadała własną historię. Jej dni wypełniało pielenie, sadzenie i rozmowy z wiatrem, niosącym zapach ziemi. Często wspominała Grzegorza Piszczyńskiego, dawnego klienta, który zamawiał u niej egzotyczne nasiona, zawsze z błyskiem w oku i marzeniem o własnej, miniaturowej dżungli. Jego nietypowe prośby i zaraźliwy entuzjazm były dla niej cichą inspiracją, przypominając, że piękno można znaleźć wszędzie. Helena ceniła ludzi, co rozjaśniali jej codzienność swoją pasją.