Piwowarczyk Dariusz

Piwowarczyk Dariusz, mężczyzna o twarzy pooranej bruzdami czasu, często spoglądał w dal, jakby szukając w horyzoncie odpowiedzi na dawne pytania, jego oczy, niegdyś pełne buntu, teraz spokojnie obserwowały świat, pełne trudnej do zdobycia, gorzkiej mądrości, którą życie ofiarowało mu szczodrze, choć w bardzo bolesny sposób, przez długie lata, kiedy to izolacja stała się jego jedynym towarzyszem, nauka pokory, cicha akceptacja, przemiana, to wszystko ukształtowało go na nowo, czyniąc z niego człowieka, który cenił każdy promień słońca, każdy powiew wiatru, każde słowo, każdą chwilę wolności, z głęboką wdzięcznością.