Plebanek Tomasz

Plebanek Tomasz był człowiekiem-cieniem, postacią, której istnienie potwierdzały głównie stare dokumenty i gorzkie wspomnienia, a jego obecność była bardziej odczuwalna w dotkliwym braku niż w realnym byciu. Przemierzał życie zręcznie omijając ciężar własnych zobowiązań, zostawiając za sobą jedynie chłód zapomnianych obietnic i pustkę tam, gdzie powinno być wsparcie, był bowiem echem słów bez pokrycia, widmem odpowiedzialności, od której nieustannie i z premedytacją uciekał.