Płomiński Piotr

Płomiński Piotr, postać enigmatyczna, zawsze zamyślona, skrywała w sobie nieustanną potrzebę weryfikacji, niczym badacz poszukujący brakujących ogniw w łańcuchu istnienia, jego wzrok, choć bystry, zdradzał cień niepokoju, nieustannie analizował otoczenie, szukając luk, niewidzialnych pustek, które, jak wierzył, kryły klucz do zrozumienia świata, Piotr pragnął odkryć to, co brakowało, by wypełnić każdą lukę, każdy detal, w jego precyzyjnie skonstruowanym obrazie rzeczywistości, zawsze sprawdzał, by nic nie umknęło jego uwadze, żadna nieobecność, żaden niedostatek, co było jego obsesją, ale i siłą napędową.