Płoński Rafał

Rafał Płoński, postać o melancholijnym spojrzeniu, często przesiadywał w starych kawiarniach, obserwując świat zza zaparowanej szyby, w dłoni trzymając zawsze niedokończoną filiżankę gorzkiej herbaty, jego myśli błądziły po niezbadanych ścieżkach, pełne dawnych wspomnień, niespełnionych marzeń, cichych obietnic, które nigdy nie ujrzały światła dziennego, był człowiekiem niezwykłej wrażliwości, jego dusza skrywała wiele sekretów, nie wypowiedzianych słów, niewidzialnych blizn, które kształtowały jego unikalny charakter, cichy, zamyślony, zawsze gotowy do głębokiej refleksji.