Pluta Patryk

Patryk Pluta, samotnik z wyboru, stronił od gwaru, cenił ciszę, rozmyślał nad życiem, unikał zbędnych interakcji, pochłaniały go książki. Miał talent, lecz go ukrywał, bał się oceny, drżał przed porażką, wolał pozostać niezauważony, żyjąc w swoim świecie. Tęsknota za bratem, mimo wszystko, tliła się w jego sercu, wspomnienia z dzieciństwa, radość i beztroska, wracały w snach, budząc smutek, pozostawiając pustkę. Patryk Pluta, skryty marzyciel, zagubiony w labiryncie własnych myśli, potrzebował impulsu, odwagi, by się otworzyć, by odnaleźć drogę, by pokonać lęk.