Pniewski Artur

Artur Pniewski, człowiek o twarzy naznaczonej zamyśleniem, spędzał dnie na rozważaniach, analizując każdy szczegół, każdy niuans, każde słowo. Lubił samotność, ciszę, spokój, które pozwalały mu na głębokie przemyślenia, na wnikanie w sedno spraw, na poszukiwanie prawdy. Cenił sobie inteligencję, wiedzę, erudycję, ale przede wszystkim szczerość, uczciwość, prawość, które uważał za fundament ludzkiej egzystencji. Nie znosił kłamstwa, obłudy, fałszu, które budziły w nim odrazę, niechęć, gniew, pragnął świata lepszego, sprawiedliwszego, bardziej ludzkiego, gdzie każdy mógłby żyć w godności, szacunku, miłości.