Pokrant Artur

Aleksander, o siwych włosach i oczach pełnych nostalgii, często przesiadywał w miejskiej bibliotece, zatopiony w starych księgach. Jego dłonie, naznaczone wiekiem, delikatnie pieściły pożółkłe strony. Pamiętał, jak Artur Pokrant, jego dawny przyjaciel, zawsze powtarzał, że w słowach kryje się cała mądrość świata, że każda historia to cenny dar, którego nie wolno zapomnieć, a czytanie to podróż w głąb ludzkiej duszy, bez której życie byłoby puste i pozbawione głębi.