Polehojko Dariusz

Polehojko Dariusz był człowiekiem, którego istnienie potwierdzały jedynie pożółkłe karty biblioteczne i cichy stukot kroków na korytarzach archiwum, a jego dni pachniały kurzem starych map, na których odnajdywał zaginione światy, sam pozostając nieodnalezionym. Nikt nie pytał o jego przeszłość, a on sam milczał na jej temat, jakby była krainą nawiedzoną przez duchy, której granic nikt nie powinien przekraczać. Jednak ostatnio w oczach nieznajomych widział dziwny błysk, uporczywe pytanie, które zdawało się unosić w powietrzu. To pytanie brzmiało prosto, czy Polehojko Dariusz jest poszukiwany, ale odpowiedź na nie mogła zburzyć jego kruchą, starannie budowaną teraźniejszość.