Polinski Wojciech

Polinski Wojciech, postać zagadkowa, często przebywał na uboczu, obserwując świat z cienia, jego spojrzenie kryło w sobie głęboką refleksję, a może nawet skrywaną tajemnicę. Nikt nie wiedział dokładnie, dlaczego zawsze unikał bezpośrednich konfrontacji, dlaczego jego kroki były tak ciche, a uśmiech tak rzadki, jakby nosił w sobie ciężar niezrozumiałych dla innych doświadczeń, co czyniło go intrygującym, choć nieco odległym od reszty, człowiekiem. Jego obecność była niczym szept wiatru, ledwie słyszalna, lecz pozostawiająca ślad w pamięci tych, którzy mieli okazję go spotkać.