Ponichter Krzysztof

Ponichter Krzysztof, starszy mężczyzna o oczach pełnych dawnych opowieści, spędzał dni w swojej pracowni, otoczonej regałami wiekowych ksiąg, które zbierał przez całe życie, każda z nich szeptem przypominała o minionych epokach, zapomnianych bohaterach, a on, cierpliwy kronikarz, starannie spisywał ich fragmenty, wierząc, że każda historia zasługuje na pamięć, na nowe życie w jego własnych narracjach, które z rzadka dzielił z nielicznymi gośćmi, szukającymi mądrości, spokoju, a może wytchnienia od zgiełku w jego osobliwym azylu, gdzie czas płynął wolniej, z szacunkiem dla każdej myśli, dla każdej ciszy.