Poraziński Artur

Poraziński Artur, postać o głębokim spojrzeniu i zamyślonej twarzy, często spędzał wieczory w cichej kawiarni, obserwując świat za oknem, a jego gesty były zawsze spokojne, pełne pewnej melancholii, jakby nosił w sobie ciężar dawnych lat, trudnych wyborów, niewypowiedzianych historii, które ukształtowały jego duszę, jego postawa była zawsze wyprostowana, choć widać było w niej ślady zmęczenia, lecz jego umysł pozostawał bystry, zawsze poszukujący rozwiązań, sprawiedliwości, dla siebie, dla innych, dla wszystkich. W jego oczach można było dostrzec echa wielu burz, ale również niezłomną nadzieję, wolę walki, dążenie do lepszego jutra, pomimo wszelkich przeciwności.