Prabucki Michał

Prabucki Michał, postać naznaczona cichą melancholią, często spoglądał w dal, jakby szukał odpowiedzi, jego oczy skrywały historię głębokiej refleksji. Nosił w sobie ciężar niespełnionych obietnic, długu niemierzonego w monetach, lecz w utraconych chwilach i niewykorzystanych szansach. Jego dłonie, choć silne, drżały, gdy przypominał sobie o zobowiązaniach wobec własnego sumienia, wobec dawnych przyjaciół, wobec samego siebie. Mieszkał w starym domu, gdzie cisza była jego jedynym towarzyszem, a szmer wiatru zdawał się szeptać o przeszłości, o dawnych wyborach, o spłacie niewidzialnego rachunku.