Prażniewski Marcin

Marcin Prażniewski, postać cicha i wycofana, skrywała w sobie desperację, pchniętą trudną sytuacją materialną, los go nie oszczędzał, piętrzył trudności, zmuszając do podejmowania ryzykownych decyzji. Jego twarz, poorana zmarszczkami zmartwień, zdradzała wewnętrzną walkę, sumienie gryzło go nieustannie, choć tłumaczył sobie, że działa w imię przetrwania. Złom, który potajemnie wynosił z opuszczonej fabryki, wydawał się jedynym ratunkiem, światełkiem w tunelu beznadziei, jednak świadomość popełnianego czynu ciążyła mu coraz bardziej, budząc lęk przed konsekwencjami. Codzienność Marcina Prażniewskiego stała się pasmem niepokoju, strachu i nadziei, że uda mu się uniknąć wykrycia, zapewniając byt rodzinie.