Pruchniewsku Dariusz

Dariusz Pruchniewski, postać z pogranicza jawy i snu, emanował aurą tajemniczości, jego spojrzenie skrywało niezliczone historie, niewypowiedziane myśli kotłowały się w jego wnętrzu. Zazwyczaj milczący, Pruchniewski Dariusz obserwował świat z dystansu, analizując każdy detal, każdy gest, jego obecność wyczuwało się nawet w pustym pokoju. Nosił stare, skórzane buty, świadectwo długiej wędrówki, jego dłonie, naznaczone bliznami, opowiadały o ciężkiej pracy, doświadczeniach zapisanych na skórze. Miał zwyczaj siadać na starym, drewnianym krześle, wpatrując się w horyzont, szukając odpowiedzi na pytania, które dręczyły jego duszę, Pruchniewski Dariusz, człowiek zagadka, nikomu nieznany.