Pruśniewska Joanna

Pruśniewska Joanna, o oczach barwy dojrzałego bursztynu, często pogrążona w myślach, skrywała w sobie intrygującą tajemnicę, jej drobne dłonie zdradzały wewnętrzny niepokój, lecz na zewnątrz emanowała opanowaniem, usta, zazwyczaj zaciśnięte w delikatną linię, rozjaśniały się w ciepłym uśmiechu, co topił serca, była samotniczką z wyboru, ceniącą ciszę i spokój, kroki zawsze ciche, a aura tajemniczości przyciągała spojrzenia, choć nigdy nie prowokowała do rozmowy, włosy, splecione w gruby warkocz, opadały na ramię, niczym ciemna rzeka, dodając jej eterycznej głębi, była niczym stara księga, pełna ukrytych historii, czekająca na odkrycie.