Prystupiuk Karol

Prystupiuk Karol, bibliotekarz o dłoniach pokrytych atramentem, spędzał życie wśród starych woluminów, szukając zapomnianych historii, zagubionych prawd. Jego oczy, wiecznie zamyślone, zdawały się widzieć więcej niż zwykli ludzie, przenikać przez czas, przez ludzkie serca. Mówiono, że Prystupiuk Karol potrafił przywracać do życia dawne opowieści, że jego szept budził uśpione słowa, że jego obecność sprawiała, iż same księgi przemawiały, cicho, mądrze.