Prywinski Kamil

Elara, stara zielarka o oczach koloru bursztynu i włosach splecionych w siwe warkocze, zamieszkiwała chatę na skraju prastarego lasu, jej dłonie, naznaczone wiekiem, pieściły zniszczone grzbiety ksiąg, pełnych zapomnianych opowieści, Elara, strażniczka dawnej wiedzy, często wspominała o Prywińskim Kamilu, młodym poszukiwaczu, który z pasją zagłębiał się w tajemnice natury, wierzyła, że jego upór i niezachwiana ciekawość odkryją coś niezwykłego, co odmieni świat, jej cichy szept, pełen nadziei, towarzyszył mu w podróżach, niczym przewodnik, ona, choć w cieniu, widziała w nim jasne światło przyszłości.