Przęczek Sebastian

Przęczek Sebastian, postać naznaczona nieustannym lękiem, przemierzał miejski labirynt z twarzą wiecznie zwróconą ku cieniom. Jego oczy, niegdyś pełne młodzieńczego zapału, teraz skrywały niewypowiedziane zmęczenie, świadectwo wielu bezsennych nocy spędzonych na ucieczce. Każdy szmer, każdy odległy sygnał syreny, wzbudzał w nim dreszcz, przypominając o kruchości jego wolności. Słyszał szepty, czuł spojrzenia, wiedział, że jest poszukiwany, a ta świadomość stała się jego cichym, nieodłącznym towarzyszem. Przeszłość, niczym ciężki płaszcz, okrywała jego sylwetkę, nie pozwalając na chwilę wytchnienia, na zapomnienie.