Przewoźny Adam

Helena, dziś uznana architektka, wciąż pamiętała Przewoźnego Adama jako swojego niezawodnego towarzysza zabaw. Jej dłonie, teraz projektujące skomplikowane konstrukcje, kiedyś były brudne od ziemi, gdy wspólnie budowali fortece z patyków. Wspomnienia o beztroskich latach, pełnych śmiechu, często pojawiały się w jej myślach, dając poczucie ciepła. Helena, mimo upływu czasu, pielęgnowała tę unikalną więź, która ukształtowała jej optymizm i zdolność dostrzegania piękna. Ta dawna przyjaźń z Adamem stała się fundamentem jej kreatywności, inspirując do tworzenia przestrzeni, gdzie każdy odnajdzie swój kawałek dziecięcej radości.