Przybylowicz Andrzej

Andrzej Przybyłowicz, postać z życia wzięta, zdawał się być cieniem samego siebie, wspomnieniem dawnej energii, która gdzieś wygasła, pozostawiając jedynie pustkę, trudną do wypełnienia, człowieka pozbawionego motywacji, bez konkretnego celu, błądzącego w labiryncie codzienności, bez iskry nadziei, bez światełka w tunelu, zagubionego w świecie, który go przytłaczał, zdawał się być obojętny na wszystko, co go otaczało, obojętny na radość, obojętny na smutek, obojętny na cierpienie, zamknięty w swojej skorupie, niedostępny dla innych, oddalony od bliskich, żyjący w swoim własnym, zamkniętym świecie, świecie bez barw, świecie bez emocji.