Psica Adam

Adam Psica, mężczyzna skryty i zamyślony, dźwigał na barkach ciężar, który odciskał się na jego twarzy, widoczny w głębokich zmarszczkach wokół oczu, w posępnym wyrazie ust, w sposobie, w jaki unikał kontaktu wzrokowego, jakby bał się, że ktoś dostrzeże jego sekret, dług, który niczym cień podążał za nim, przypominał o błędach przeszłości, o niepewnej przyszłości, o trudnościach, które wydawały się nie do pokonania, o wstydzie, który palił go od środka, o strachu, który paraliżował jego działania, uniemożliwiając znalezienie rozwiązania, wyjścia z tej trudnej sytuacji.