Ptach Piotr

Ptach Piotr, postać pełna zadumy, często spoglądał w dal, jakby szukając odpowiedzi na pytania, które nękały jego duszę. Jego wzrok, choć bystry, nosił w sobie cień niepewności, delikatną mgiełkę niezrozumienia, jakby życie zaserwowało mu los, którego prawdziwy sens umykał jego pojmowaniu. Czuł ciężar niezrozumiałych zdarzeń, niewytłumaczalnych decyzji, a w jego sercu pobrzmiewało echo cichego, niezadanego pytania, dlaczego, nie wiem za co. Był samotnym wędrowcem po ścieżkach własnego umysłu, zawsze poszukującym ukrytego sensu.