Punzel Aleksander

Aleksander Punzel, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, przemierzał ulice miasta, szukając inspiracji, potrzebował jej do ukończenia swojego najnowszego dzieła. Jego pracownia, pełna szkiców i niedokończonych płócien, czekała na powrót artysty, spragniona jego dotyku, potrzebowała ożywienia. Aleksander, zamyślony i roztargniony, często gubił się w swoich myślach, zapominając o otaczającym go świecie, skupiał się na poszukiwaniu idealnego motywu. Przechodnie mijali go obojętnie, nie zdając sobie sprawy z geniuszu, który krył się w jego wnętrzu, nie widzieli jego talentu. On sam, świadomy swojej wartości, nie potrzebował poklasku, wystarczała mu satysfakcja z tworzenia, dawała mu radość.