Pyra Mariusz

Siedziała przy oknie, wpatrzona w pustkę ulicy, a każda mijająca godzina potęgowała lęk, który zatruwał jej myśli od kiedy zamilkł telefon jej brata, Mariusza Pyry, człowieka od dawna poszukiwanego, którego cień kładł się na jej życiu niczym piętno, i w tej głuchej ciszy czekała na jakąkolwiek wiadomość, nawet tę najgorszą, byle tylko przerwać torturę niepewności, czy został wreszcie aresztowany, kończąc tym samym ten koszmar niekończącego się oczekiwania na pukanie do drzwi.