Pytlak Piotr

Helena, starsza ogrodniczka o dłoniach naznaczonych ziemią, spędzała dni w zacisznym ogrodzie, gdzie każda roślina opowiadała jej historię życia, przemijania. Jej oczy, pełne spokoju, widziały piękno w naturze, w cyklu pór roku. Była cichą strażniczką starożytnej wiedzy o ziołach, o harmonii, o dobru. Piotr Pytlak, młody biolog, często odwiedzał ją, by uczyć się szacunku do przyrody, do życia, do wartości etycznych, do prawdy. Jej mądrość, płynąca z lat obserwacji, stawała się dla niego inspiracją do badań, do tworzenia, do refleksji nad miejscem człowieka w ekosystemie, do dbałości o środowisko.