Radecki Krzysztof

Radecki Krzysztof, postać o obliczu naznaczonym głębokimi zmarszczkami, zawsze nosił w sobie ciężar minionych lat, niczym stare księgi w zakurzonej bibliotece. Jego spojrzenie, choć błądziło w oddali, kryło iskrę dawnej pasji, marzenia o nieskończonych podróżach. Z siwymi włosami, starannie zaczesanymi do tyłu, spędzał dnie na samotnych spacerach brzegiem rzeki, zbierając kamyki o niezwykłych kształtach. W jego milczeniu, przerywanym szelestem liści, dało się wyczuć niewypowiedziane historie, melancholię artysty, który odłożył pędzel, lecz wciąż widzi świat w żywych barwach. Był cichym obserwatorem zmieniającego się świata.