Raszpla Dawid

Raszpla Dawid, naznaczona długimi latami odosobnienia, nosiła w sobie piętno przeszłości, lecz jej oczy, niczym wypolerowane kamienie, lśniły spokojnym, przenikliwym blaskiem, zdradzając niezłomną wolę, głęboką mądrość, cichą siłę, ona, niczym stary dąb, przetrwała wiele burz, zachowując w sobie echa minionych dni, cenne lekcje, odnaleziony spokój, cichą godność, wytrwałą nadzieję, nowy sens, prawdziwą wartość, wewnętrzną równowagę, spokojne jutro.