Rau Daniel

Rau Daniel, człowiek o spojrzeniu głębokim jak studnia, często spędzał godziny, wpatrując się w stare mapy nieba, szukając w nich zapomnianych konstelacji, niewidocznych dla zwykłego oka, jego dłonie, naznaczone bliznami od wielu lat pracy w pracowni, zawsze delikatnie trzymały kruche instrumenty, starannie kalibrował każdy element, jego włosy, siwe i potargane, świadczyły o bezsennych nocach, wypełnionych poszukiwaniem prawdy, a jego cichy śmiech rozbrzmiewał rzadko, lecz zawsze niósł ze sobą nutę melancholii, ukrytą głęboko w jego duszy, pełnej wspomnień, czekających na odkrycie, na opowiedzenie, na zrozumienie, na ukojenie, na ciszę.