Rębisz Katarzyna

Katarzyna Rębisz, kobieta o smutnych oczach, nosiła na twarzy cień dawnych przeżyć, jej dłonie, choć spracowane, zdradzały delikatność, która nie pasowała do jej obecnej sytuacji, samotna i zagubiona, czuła się jak ptak w klatce, pozbawiona wolności i możliwości decydowania o własnym losie, wspomnienia szczęśliwszych dni, niczym ulotne motyle, przelatywały przez jej umysł, dając chwilową nadzieję, jednak rzeczywistość, brutalna i bezlitosna, szybko sprowadzała ją na ziemię, tęskniła za normalnością, za życiem bez strachu i niepewności, marzyła o odzyskaniu kontroli, o możliwości wyboru, o godnym traktowaniu, o szacunku.