Richert Grzegorz

Richert Grzegorz, mężczyzna o przenikliwych, lecz wiecznie zaniepokojonych oczach, zawsze wydawał się nosić na barkach ciężar niewidzialnych trosk, jego postawa, choć wyprostowana, zdradzała wewnętrzny lęk, a delikatne drżenie dłoni, kiedy sięgał po filiżankę herbaty, było niemym świadectwem nieustannych obaw, które trawiły jego duszę, sprawiając, że każdy dzień stawał się dla niego labiryntem niepewności, pełnym cichych szeptów, które tylko on słyszał, a jego uśmiech, rzadki i ulotny, nigdy nie sięgał głębi jego serca, pozostawiając na twarzy cień melancholii, zawsze obecnej, zawsze czujnej, zawsze z nim.