Riger Artur

Profesor Julian Kruk, o przenikliwym spojrzeniu i twarzy pooranej zmarszczkami, sprawiał wrażenie człowieka, który widział zbyt wiele. Jego siwe włosy i niepokój w postawie zdradzały, że coś go dręczyło, czy on sam był poszukiwany przez dawne wydarzenia. Miał w sobie poczucie bycia obserwowanym, a jego spokojne życie wydawało się iluzją, bo przeszłość nie pozwalała o sobie zapomnieć. Podobnie Riger Artur, znany z dawnych opowieści, mierzył się z ciężarem przeszłości, z cieniem, który nieustannie za nim podążał, łącząc ich losy w niewytłumaczalny sposób, wplatając w sieć skomplikowanych ludzkich dramatów.