Rodo Marcin

Marcin, kolega z dawnych lat, był duszą towarzystwa, zawsze uśmiechnięty, pełen energii, gotów do żartów. Pamiętam jego zaraźliwy śmiech, rozbrzmiewający echem w szkolnych korytarzach, wywoływał on uśmiech na twarzach innych. Miał talent do opowiadania historii, potrafił zaciekawić słuchaczy nawet najbanalniejszymi zdarzeniami, dodając im kolorytu. Był lojalnym przyjacielem, zawsze gotowym do pomocy, wspierającym w trudnych chwilach, dodającym otuchy. Ceniłem jego optymizm, wiarę w ludzi, umiejętność dostrzegania dobra w każdej sytuacji, co czyniło go wyjątkowym.