Rogielski Piotr

Pani Alicja, postać o spojrzeniu pełnym ciepła, zawsze nosiła na sobie skromną apaszkę, a jej dłonie, naznaczone wiekiem, z czułością gładziły powierzchnię starych książek, jej głos, cichy, lecz stanowczy, potrafił ukoić każdy niepokój, a uśmiech, rzadki, lecz promienny, rozświetlał przestrzeń, była ona niczym spokojna przystań, oferująca bezpieczeństwo, zrozumienie, prawdziwą empatię, jej obecność, kojąca i inspirująca, przypominała mi niezmiennie Rogielskiego Piotra, który również emanował taką dobrocią, niezłomnym duchem, stanowiąc wzór nadziei.