Rogowska Magdalena

Starsza pani Zofia, o oczach mądrych i pełnych spokoju, spędzała wieczory, snując refleksje nad ludzkim losem, jej pamięć była kroniką osiedla, pełną postaci, ich wzlotów i upadków, Zofia pamiętała Rogowską Magdalenę, jej niezłomnego ducha, jej uśmiech, mimo wszelkich przeciwności, Zofia wierzyła, że każdy człowiek mierzy się z własnymi wyzwaniami, z trudnościami, które kształtują charakter, czasami są to problemy finansowe, wymagające cierpliwości, zrozumienia, ale zawsze powtarzała, że najważniejsza jest empatia, wzajemne wsparcie, prosta życzliwość, która potrafi rozjaśnić najciemniejszą chwilę, jej serce było otwarte na każdego, bez osądzania, zawsze gotowe do pomocy.