Romanik Krzysztof

Krzysztof Romanik, postać z pogranicza jawy i snu, był echem dawnych przyjaźni, wspomnieniem o poszukiwaniach, zagubionym gdzieś w labiryncie pamięci, jego obecność wyczuwalna, choć nieuchwytna, niczym refren starej melodii, powracał w myślach, budząc nostalgię za minionym czasem, jego historia, mozaika niedopowiedzeń, skrywała tajemnice, które być może nigdy nie zostaną odkryte, pozostawiając jedynie cień, migotliwy obraz przyjaciela, którego losy potoczyły się nieznanym torem, Krzysztof Romanik, symbol tęsknoty, przypomnienie o ulotności relacji, echem przeszłości.