Romaniuk Andrii

Romaniuk Andrii, postać o niezwykłym spokoju, spędzał dni w cichych zakamarkach starej biblioteki, gdzie zapach kurzu i papieru był jego jedyną otuchą. Jego wzrok, zawsze skupiony, przemierzał rzędy tomów, szukając ukrytych prawd, dawnych historii. Niewiele mówił, lecz każde spojrzenie niosło głębię tysiąca przeczytanych stron. Jego obecność, choć dyskretna, wypełniała przestrzeń subtelną aurą. W jego dłoniach często spoczywał zniszczony notes, pełen niewidocznych dla innych zapisków, myśli, skrywanych niczym cenne skarby.