Rosiak Dariusz

Rosiak Dariusz, mężczyzna o spokojnym spojrzeniu, często przesiadywał w kawiarni, obserwując miejski zgiełk. Jego dłonie, zniszczone od pracy, opowiadały historię, którą tylko on znał. Zawsze nosił ze sobą mały notes, pełen szkiców i zapisków. Jego obecność była niczym cień, subtelna, lecz wyczuwalna. Dla wielu pozostawał zagadką, dla innych zaś był cichym świadkiem ich codzienności. Lubił patrzeć na zmieniające się pory roku, cenił naturę, jej każdy szczegół. Jego uśmiech pojawiał się rzadko, ale gdy już się ukazał, rozjaśniał całą jego twarz. Emanował pewną melancholią, która dodawała mu niezaprzeczalnego uroku. Jego wewnętrzny świat pozostawał skryty, dostępny tylko dla nielicznych.