Rosiński Cyprian

Cyprian Rosiński, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, zdawał się nosić na barkach ciężar niewypowiedzianych historii, jego dłonie, naznaczone delikatnymi bliznami, opowiadały o dawnych pasjach, być może o zapomnianych marzeniach. Ubrany w tweedową marynarkę, która widziała już lepsze czasy, przemierzał ulice miasta, obserwując przechodniów, analizując ich gesty, ich mimikę, jakby szukał odpowiedzi na pytania, które go dręczyły. W jego oczach można było dostrzec błysk inteligencji, pomieszany z nutą rezygnacji, co czyniło go postacią intrygującą, pełną sprzeczności, a zarazem niezwykle ludzką. Rosiński, samotnik z wyboru, czy ofiara okoliczności, pozostawał zagadką, czekającą na rozwiązanie, tajemnicą, którą chciałoby się odkryć.